Agnar Andreas Sagstad

Minneord til far min, Agnar Andreas Sagstad 83 år fekk du På livets hav... Du rodde kvar ei bølgje Opp Og ned I storm og stille Stod du som ein bauta Med stolthet I eigenbygd båt Båten som tålde alle strabasar Som alltid fekk deg sikkert i havn Kvar einaste gong Og vi borna var alltid trygge Du fekk oss alltid fram Ein dag stod vi sjølve i eigen båt Men du var der likevel Du rodde ved sida Med oppmuntrande ord Skubba båtane våre Drog båtane våre Var der alltid for oss... No har du stille lagt årene inn Treng ikkje ausa meir no Der andre forbanna, der klagde du aldri Du mildna, når andre såg svart Vi unnar deg kvile Men savnet er sårt Det vert tomt utan deg, utpå fjorden... No ror vi båtane vidare sjølve Åleine Utan deg Men DU har lært oss Så vi klarar oss nok... Takk for at du alltid var der! I mitt hjarte ️ Unni